S obzirom na to da sam se formirao u komplikovanim vremenima, logično je bilo da kao životnu mantru usvojim maksimu „Komplikuj jednostavno“. Projekti na koje sam najponosniji sadrže esenciju ove maksime i služe mi kao svetionik, da ne zalutam u primamljivom okeanu površnosti u kojem plivamo decenijama.
Sony Walkman (1997.)
Plakat koji je osvojio brojna svetska priznanja, uključujući i najveću evropsku nagradu EPICA, ali je prethodno odbijen od klijenta uz obrazloženje da je u svojoj preteranoj jednostavnosti isuviše zahtevan za srpsko tržište. Dragan Sakan odlučio je da plakat ipak objavi u svom kultnom magazinu „New Moment“ i tako je plakat stekao pravo da se takmiči u svetu. To je bila velika satisfakcija za mene, ali i podsetnik da je samoinicijativa presudna za preskakanje barijera predrasuda.
Skopje Jazz Festival (2000.)
Oliver Belopeta, umetnički direktor i osnivač skopskog džez festivala, klijent je iz snova svakog dizajnera koji mašta o pomeranju vizuelnih granica. Za njega sam radio godinama na obostrano zadovoljstvo. Pored brojnih nagrada, plakati za Skopje Jazz Festival omogućili su mi da kontinuirano, iz godine u godinu, istražujem mogućnosti maksime „Komplikuj jednostavno“. Konkretno u ovom slučaju jednim grafičkim gestom pomeranja linije notnog sistema dobila se metafora slobode improvizacije, presudne za stvaranje vrhunske džez muzike.
Duracell Plus (2002.)
Još jedan u nizu projekata realizovanih proaktivno, dakle prvo sam ga napravio, pa onda prodao klijentu. Neuobičajena praksa u advertajzing industriji, koja je urodila plodom u vidu brojnih nagrada, uključujući i nagradu na Kanskom advertajzing festivalu. Utikač je tužan jer ga premalo koriste zbog dugotrajnosti Duracell Plus baterija.
Lisac & Lisac (2002.)
Logotip za nezavisnu izdavačku kuću u Ljubljani. S obzirom na to da se radi o dva brata vlasnika kompanije sa prezimenom Lisac, logično je bilo da logotip bude simbol koji povezuje pojmove izdavaštva i lisice. Logotip je nagrađen na prestižnom Type Directors Club takmičenju u Njujorku.
Rođeni u YU (2012.)
Plakat za srceparajuću predstavu Dina Mustafića, koja se bavi raspadom Jugoslavije i gubitkom ideniteta čitavih generacija rođenih, odraslih i formiranih u toj državi. Izuzimanjem zvezde sa zastave, ali ostavljanjem njenih oštrih tragova u crvenoj i plavoj površini sa zastave, dobijena je metafora gubitka identiteta, ali i potrage za istim. Zahvaljujući Gorčinu Stojanoviću, plakate za JDP sam radio godinama sa velikom istraživačkom slobodom, na ivici vizuelne umetnosti. Oni su dokaz da je kod nas, ukoliko se poklope stavovi klijenta i dizajnera, moguće kontinuirano proizvoditi vrhunske projekte koji godinama odjekuju na svetskim festivalima u ime kreativnosti sredine iz koje su potekli
Facebook
Twitter
LinkedIn
RSS